Ubieramy je, pozwalamy im spać z nami w łóżku, nadajemy ludzkie imiona, rozpieszczamy je, bezustannie do nich mówimy, wszędzie ze sobą zabieramy, kiedy odchodzą, czujemy jakbyśmy stracili bliską osobę, itd, itd… No właśnie, gdzie w tej miłości do psów i traktowaniu ich “po ludzku” leży granica? Czy traktując psy jak ludzi wyrządzamy im krzywdę?
Więcej na ten temat
